ความคิดสร้างสรรค์ของผลิตภัณฑ์ไม่สำคัญใช่หรือไม่

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา การอภิปรายเกี่ยวกับแนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ในการประชุมอุตสาหกรรมที่สำคัญๆ เริ่มไม่ชัดเจนด้วยตาเปล่าผู้นำแบรนด์ชอบพูดคุยเชิงปฏิบัติเกี่ยวกับประสิทธิภาพของผลิตภัณฑ์และความพิเศษเฉพาะของวัตถุดิบมากกว่าการสร้างแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผู้ประกอบการเครื่องสำอางรายหนึ่งทวีตว่าเขาได้ยกเลิกบริษัทผลิตผลิตภัณฑ์ของเขาแล้ว โดยเขียนว่า “สิ่งที่จำเป็นที่สุดในยุคแห่งประสิทธิผลไม่ใช่แนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ แต่เป็นอุปสรรคต่อผลิตภัณฑ์”
ผู้ประกอบการสรุปสาเหตุของความล้มเหลวของบริษัท: “ด้วยการมาถึงของยุคแห่งประสิทธิภาพ การเพิ่มเติมแนวความคิดจะถูกระงับ และการเพิ่มเติมที่มีประสิทธิผลและการทดสอบประสิทธิภาพทำให้ต้นทุนของผลิตภัณฑ์เพิ่มขึ้นอย่างมาก(บริษัทเครื่องสำอาง) ไม่สามารถทำซ้ำได้อย่างรวดเร็วและต้องการอายุของผลิตภัณฑ์ที่ยืนยาวดังนั้นจึงจำเป็นต้องสร้างอุปสรรคด้านผลิตภัณฑ์ที่ทำซ้ำได้ยาก ไม่ใช่แนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ที่ทำซ้ำได้ง่าย"
ภายในบริษัทเครื่องสำอาง การกำเนิดผลิตภัณฑ์ใหม่ต้องผ่านหลายลิงก์ เช่น การสร้างผลิตภัณฑ์ การวิจัยตลาด การวิเคราะห์ผลิตภัณฑ์เพื่อการแข่งขัน การวิเคราะห์ความเป็นไปได้ ข้อเสนอผลิตภัณฑ์ การเลือกวัตถุดิบ การพัฒนาสูตร การตรวจสอบผู้บริโภค และการทดลองผลิตเนื่องจากเป็นจุดเริ่มต้นของผลิตภัณฑ์ใหม่ ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ผ่านมาจนถึงต้นศตวรรษที่ 21 แนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์จึงสามารถกำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวขององค์กรสินค้าอุปโภคบริโภคในประเทศได้

นอกจากนี้ยังมีกรณีดังกล่าวมากมายในด้านเครื่องสำอางในปี 2550 Ye Maozhong ผู้วางแผนการตลาด แนะนำให้ Baoya เป็นผู้สืบทอดรุ่นแรกของ "แนวคิดน้ำมีชีวิต" และวางตำแหน่งผลิตภัณฑ์ให้เป็น "ผู้เชี่ยวชาญด้านความชุ่มชื้นอย่างล้ำลึก"ความร่วมมือครั้งนี้เป็นการวางรากฐานโดยตรงสำหรับการพัฒนาอย่างรวดเร็วของ Proya ในอีกสิบปีข้างหน้า

ในปี 2014 ด้วยข้อได้เปรียบที่แตกต่างของ "ไม่มีน้ำมันซิลิโคน" อัตราของ Seeyoung จึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในตลาดผลิตภัณฑ์ซักล้างและดูแลรักษาที่มีการแข่งขันสูงแบรนด์ดังกล่าวได้รับมาตรฐานสารเคมีรายวันของทีวีดาวเทียมหูหนานอย่างต่อเนื่อง โดยร่วมมือกับปรมาจารย์ด้านการวางแผน Ye Maozhong ในการถ่ายทำภาพยนตร์โฆษณาแนวสร้างสรรค์ ลงนามในสัญญากับดาราดังชาวเกาหลี ซงฮเยคโย ในฐานะโฆษก และโปรโมตอย่างครอบคลุมในโฆษณาทางทีวี แฟชั่น นิตยสารและสื่อออนไลน์… ดังนั้น “Vision Source ไม่มีซิลิโคนออยล์ ไม่มีซิลิโคนออยล์” แนวคิดของ “แหล่งที่มา” จึงหยั่งรากลึกอยู่ในใจผู้คนและกลายเป็นแบรนด์ชั้นนำในหมวดย่อยนี้
อย่างไรก็ตาม เมื่อเวลาผ่านไป คดีที่ประสบความสำเร็จอย่าง Proya และ Seeyoung ก็ยากต่อการทำซ้ำมากขึ้นเรื่อยๆวันที่แบรนด์สามารถเติบโตอย่างรวดเร็วได้ด้วยแนวคิดผลิตภัณฑ์เพียงแนวคิดเดียวและสโลแกนเดียวสิ้นสุดลงทุกวันนี้ ไอเดียเกี่ยวกับเครื่องสำอางยังคงมีคุณค่าแต่มีค่าน้อยกว่าด้วยเหตุผลสี่ประการ

ประการแรก สภาพแวดล้อมการสื่อสารแบบรวมศูนย์ไม่มีอีกต่อไป

สำหรับเครื่องสำอาง แนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์มักแสดงเป็นคำอธิบายเชิงคุณภาพที่เรียบง่าย ซึ่งจำเป็นต้องดำเนินการผ่านการสื่อสารและการศึกษาด้านตลาดในยุคของการรวมศูนย์สื่อ เจ้าของแบรนด์สามารถบรรลุแนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์คุณภาพสูงได้หลังจากค้นพบแนวคิดเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์คุณภาพสูง และปล่อยให้แนวคิดของแบรนด์หรือผลิตภัณฑ์ "ที่คิดไว้ล่วงหน้า" เข้าครอบงำจิตใจของผู้บริโภคอย่างกว้างขวาง และสร้างการรับรู้ด้วยการเปิดตัวสื่อแบบรวมศูนย์พร้อมทีวี เป็นแกนกลางสิ่งกีดขวาง

แต่ทุกวันนี้ ในเครือข่ายการเผยแพร่ข้อมูลแบบกระจายอำนาจ สภาพแวดล้อมของสื่อที่ผู้บริโภคอาศัยอยู่นั้นมีผู้คนหลายพันคน และก่อนที่อุปสรรคทางการรับรู้ของแบรนด์หรือผลิตภัณฑ์จะถูกสร้างขึ้น ความคิดสร้างสรรค์ของผลิตภัณฑ์ก็อาจถูกแทนที่ด้วยผู้ลอกเลียนแบบ

ประการที่สอง ค่าใช้จ่ายในการลองผิดลองถูกเพิ่มขึ้นอย่างมาก

หลักการของความคิดสร้างสรรค์มีอยู่สองประการ ข้อแรกคือต้องเร็วพอ และข้อสองคือต้องเฉียบแหลมเพียงพอตัวอย่างเช่น คนในวงการเทคโนโลยีคนหนึ่งเคยกล่าวไว้ว่า “หากแนวคิดสามารถนำออกสู่ตลาดได้ค่อนข้างง่าย คุณสามารถดูได้อย่างรวดเร็วว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นหรือไม่ จากนั้นทำการแก้ไข เสี่ยงต่อผลิตภัณฑ์ด้วยเงินจำนวนเล็กน้อย และหากเป็นเช่นนั้น เลิกง่ายกว่ามากถ้ามันไม่ได้ผล”
อย่างไรก็ตาม ในพื้นที่เครื่องสำอาง สภาพแวดล้อมสำหรับการผลักดันใหม่ๆ อย่างรวดเร็วไม่มีอยู่อีกต่อไป“ข้อกำหนดการประเมินการกล่าวอ้างประสิทธิภาพเครื่องสำอาง” ที่นำมาใช้เมื่อปีที่แล้วกำหนดให้ผู้ลงทะเบียนและผู้ยื่นเรื่องเครื่องสำอางควรประเมินการกล่าวอ้างประสิทธิภาพของเครื่องสำอางภายในระยะเวลาที่กำหนด และอัปโหลดข้อมูลสรุปพื้นฐานสำหรับการกล่าวอ้างประสิทธิภาพผลิตภัณฑ์
ซึ่งหมายความว่าผลิตภัณฑ์ใหม่จะออกมานานขึ้นและมีราคาสูงขึ้นบริษัทเครื่องสำอางไม่สามารถออกผลิตภัณฑ์จำนวนมากเหมือนเมื่อก่อนได้อีกต่อไป และไม่สามารถใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่เพื่อกระตุ้นกลุ่มผู้บริโภคต่อไปได้ และต้นทุนการทดลองและข้อผิดพลาดในการสร้างผลิตภัณฑ์ก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน

ประการที่สาม การเพิ่มเติมแนวความคิดนั้นไม่ยั่งยืน

ก่อนที่จะมีการดำเนินการตาม "มาตรการบริหารสำหรับการติดฉลากเครื่องสำอาง" การเพิ่มแนวคิดถือเป็นความลับที่เปิดเผยในอุตสาหกรรมเครื่องสำอางในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ วัตถุประสงค์ของการเพิ่มวัตถุดิบเชิงแนวคิดคือเพื่ออำนวยความสะดวกในการอ้างสิทธิ์ในตลาดของผลิตภัณฑ์ในภายหลังไม่ก่อให้เกิดประสิทธิภาพหรือความรู้สึกของผิว แต่เพียงต้องมั่นใจในความปลอดภัยและความเสถียรในสูตรเท่านั้น

แต่ตอนนี้ การดำเนินการตามกฎระเบียบเกี่ยวกับการจัดการฉลากหมายความว่า การเพิ่มแนวคิดในเครื่องสำอางไม่มีอะไรต้องซ่อนอยู่ภายใต้ข้อกำหนดด้านกฎระเบียบโดยละเอียด เหลือพื้นที่สำหรับแผนกสร้างสรรค์ของผลิตภัณฑ์ในการบอกเล่าเรื่องราว

สุดท้ายแล้วการบริโภคเครื่องสำอางก็มีแนวโน้มที่จะมีเหตุผล

นอกจากกฎระเบียบแล้ว ที่สำคัญกว่านั้นคือด้วยความเท่าเทียมกันของข้อมูลออนไลน์ ผู้บริโภคจึงมีเหตุมีผลมากขึ้นเมื่อรวมกับแรงผลักดันของ KOL ฝ่ายส่วนผสมและฝ่ายสูตรจำนวนมากก็ปรากฏตัวขึ้นในตลาดพวกเขาให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพที่แท้จริงของเครื่องสำอางเพิ่มมากขึ้น และบังคับให้บริษัทเครื่องสำอางสร้างอุปสรรคที่คู่แข่งไม่สามารถลอกเลียนแบบได้ง่ายตัวอย่างเช่น ปัจจุบันบริษัทเครื่องสำอางหลายแห่งกำลังมองหาความร่วมมือกับซัพพลายเออร์วัตถุดิบเพื่อพัฒนาและจัดหาวัตถุดิบที่ปรับแต่งตามความต้องการ และสร้างอุปสรรคหลักผ่านส่วนผสมหลักพิเศษ

เครื่องสำอางเป็นอุตสาหกรรมที่ต้องอาศัยการตลาดอย่างมากมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ อุตสาหกรรมทั้งหมดกำลังยืนอยู่ที่จุดเปลี่ยน เมื่อยุคของทุกอย่างรวดเร็วกำลังจะสิ้นสุดลง บริษัทเครื่องสำอางจะต้องเรียนรู้ที่จะชะลอตัวลง ผ่านกระบวนการของ “ไร้ประสบการณ์” และใช้จิตวิญญาณแห่งงานฝีมือความต้องการในตนเอง ยืนหยัดด้วยความแข็งแกร่งของผลิตภัณฑ์ ลดระดับห่วงโซ่อุปทานมานานหลายทศวรรษ ทำการวิจัยขั้นพื้นฐานและนวัตกรรมระดับล่างสุด และสร้างอุปสรรคที่ยากต่อการทำซ้ำด้วยนวัตกรรมและสิทธิบัตร